IOVIANUS, s. IOVINIANUS

IOVIANUS, s. IOVINIANUS

fil. Comitis Varronianl, Singidone urbe Pannoniae oriundus, post Iuliani Apost. mortem ab Exser citu Imp. lectus, purpuram accepit, postquam milites, se Christianos fore. essent polliciti. Rebus valde turbatis primo Persas sibi conciliavit, dein templa Idoloatrica clausit, sacrificia sustulit, Praesules revocavit. Suffocatus in lecto, vapord carbondis accensi, A. C. 364. Aet. 33. Imper. mense 7. die 22. Hier. in Chron. Amm. Marcell. l. 25. c. 10. Theodoret. l. 4. Socr. l. 3. Sozom. Hist. l. 6. Sub Iuliano praetorianae cohortis Dux cum esset, ad Gentilismum sollicitatus generose restitit. Saltem. quod cum Persis ignobilem ad 30. An. pacem iniisset. reprelienfus, et in reditu a mulierculis irrisus. Oros. l. 7. c. 10. Eutrop. l. 10. Suid. in Ioviniano. IOBIANOC dicitur, in Inscr. Graeca. quae in introitu Aedis sacrae, quae Palaeopoli est. in Ins. Coreyra. hodiequeve visitur. Menmorat ibi. post fana arasque Gentilium, per Graeciam destructas, hanc aedem DEO. O. M. se consecrâsse. Verba haec:

ΠΙCΤΙΝ ΕΧΩΝ ΒΑCΙΛΙΑΝ ΕΜΩΝ ΜΕΝΕΩΝ CΥΝΕΡΙΘΟΝ

CΟΙ ΜΑΚΑΡ ΥΨΙΜΕΔΟΝ ΤΟΝ Δ ΙΕΡΟΝ ΕΚΤΙCΑ ΝΗΟΝ

ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΕΜΕΝΗ ΚΑΙ ΒΩΜΟΥC ΕΞΑΛΑΠΑΞΑC

ΧΕΙΡΟC ΑΠΟΥΤΙΔΑΝΗC ΙΟΒΙΑΝΟC ΕΔΝΟΝ ΑΝΑΚΤΙ.

apud Iac. Spon. Itin. Graecia Part. 3. p. 82.